Alledaags racisme in Nederland

Sylvana Simons moest de naam van haar partij wijzigen.

Terecht hekelde Chris Aalberts (Leidsch Dagblad 8.6. 2017, Antiracisme) de actie van het antidiscriminatiebureau Radar/Art.1, dat Sylvana Simons door de rechter liet terugfluiten over het gebruik van dat deel van zijn naam. Zulke familieruzies verdienen inderdaad geen schoonheidsprijs. En natuurlijk komt racisme behalve in alle andere landen ook in Nederland voor. En dat een sollicitant met een buitenlandse achternaam in het nadeel is, kun je je indenken tot je jouw eigen honderdéén-plus mislukte sollicitaties uit de jaren ’80 je weer herinnert (ieders schuld behalve jouw schuld). Maar wat ik niet accepteer is de idee dat er niet geluisterd zou worden naar de opinie van sommige zwarte Nederlanders dat Zwarte Piet racisme is. Noem mij, uitgezonderd PowNed/Geen stijl, één omroep, of noem mij één dagblad, dat dit voor ‘witte’ Hollanders beledigende waandenkbeeld niet met instemming heeft aangehoord en uitgedragen. Wie de moeite neemt het Wikipedia-lemma van Quinsy Gario te raadplegen weet dat de leus “Zwarte Piet is racisme” het product is van een kunstproject. Kunst! Per definitie onecht! Kunstbeen, kunstgras, kunsteiwit en nu ook ‘kunstracisme’ (intellectueel eigendom van ene Q. Gario en K. Cesare). Dat gansjes als Simons en Jinek die kunst niet weten te onderscheiden van echt is geen excuus. Wie even de moeite neemt zich te verdiepen in de geschiedenis van Sinterklaas weet dat zijn knecht al zwart was lang voordat zijn klantjes wisten wat een neger was. En wie enigszins op de hoogte is van de volksgebruiken in onze voormalige West-Indische kolonies weet dat men daar het Sinterklaasfeest viert mèt Zwarte Piet.