Asielcrisis: Hongarije kan geen goed doen

door | 7 september 2015

Het systeem van ‘Dublin’ en ‘Schengen’ berust op de aanname dat de perifere lidstaten van de Europese Unie de grensbewaking waarnemen. Landen zoals Griekenland en Italië doen dat al lang niet meer, maar daar hoor je politici in de rest van de Europese Unie niet over. Hongarije komt daarentegen zijn verplichting na door aan de EU-buitengrens met Servië een hek te bouwen.

Hongarije heeft te maken met een grote stroom aan ‘asielzoekers’ uit de veilige herkomstlanden op de westelijke Balkan, en daarnaast van mensen die eerst in Griekenland zijn aangekomen, maar daar noch in Hongarije willen blijven maar door willen reizen naar Duitsland of andere verzorgingsstaten.

Hongarije handelt dus in het belang landen als Duitsland, Zweden of Nederland, maar dat is voor veel politici en media in West-Europa van geen belang of op zijn minst ondergeschikt aan een nieuwe gelegenheid om de conservatieve Hongaarse regering weer eens te kielhalen, ditmaal vanwege ‘xenofobie’.

De Hongaren vroegen zich dan ook af waarom ze de immigrantenstroom – in het belang van Duitsland – nog af zouden weren als ze daarom door Duitse politici en media alleen maar beschimpt worden. Het lag dan ook voor de hand dat Hongarije haar grens opende, niet voor wie er in wilde, maar voor wie verder wilde trekken. Hongarije deed daarmee niets anders dan wat Griekenland en Italië al veel langer deden en nog steeds doen. En toch kwam dit Hongarije ook weer op kritiek te staan in Duitsland.

Dat het voor Hongarije geen optie is om wel ‘asielzoekers’ binnen te laten, maar ze niet verder te laten trekken, mag inmiddels wel duidelijk zijn. Hongarije heeft de ‘asielzoekers’ weinig te bieden, ze willen bovendien helemaal niet in Hongarije blijven.

De Hongaarse premier Viktor Orbán wijst er terecht op dat de uitspraken van Duitse politici en media, dat iedereen welkom is, en wat dies meer zij, een voortdurend aanzuigende werking zullen hebben. De prognose voor het aantal asielaanvragen in Duitsland – die inmiddels al meerdere keren verdubbeld is – zal steeds weer naar boven bijgesteld moeten worden.

Duitse politici en media negeren intussen de evidente sociale problemen die de opvang, laat staan de uiteindelijke integratie van zulke grote aantallen mensen met zich meebrengt. Duitsland heft zich langzaam maar gestaag op (Sarrazin) en als Duitsland zich opgeheven heeft, is daarmee ook de schuld die nog altijd zo allesbepalend is in het wereldbeeld van de Duitse politiek-mediale klasse opgeheven.