Euromagnaten kiezen marionet

De afgelopen maanden berichtten de kranten bijna dagelijks over de te kiezen “President”. Door het gestelde profiel waaraan de president moet voldoen als; “eurofiel, geen mening, kleurloos” vielen kandidaten als Blair (eigen mening) en Balkenende (te bijdehand) al vrij snel af. De Belgische MP Van Rompuy leek al vrij snel de beste kandidaat te zijn.

Philip Claeys, Europarlementariër voor Vlaams Belang gaf in het Europees Parlement een korte uiteenzetting naar het waarom: “Het gemarchandeer over de aanstelling van de president van de Raad is bepaald niet verheffend. We maken het nu bijvoorbeeld mee dat in België de kandidatuur van premier Herman Van Rompuy verdedigd wordt met als argument dat hij onopvallend is, dat hij weinig vijanden heeft en dat hij goed is in het vinden van compromissen. Wie een kunstmatig land als België kan regeren, kan dat ook in Europa, zo luidt de achterliggende redenering.

Welnu, niemand in Europa heeft er belang bij dat de Europese Unie evolueert tot een soort België in het groot. Herman Van Rompuy is trouwens geen eerste minister die echt regeert. De Belgische constructie valt niet meer te regeren, en zo komt het dat Van Rompuy eerder een soort conciërge van het status-quo is, een behartiger van lopende zaken.”

De oorspronkelijk erfelijke titel van de Poolse koning werd eeuwen geleden een gekozen ambt. Het stemrecht berustte bij de magnaten en de adel, die de kroon bij voorkeur aan iemand van buiten het land toekenden in plaats van aan iemand uit hun midden. Dit uit angst dat hij te machtig zou worden. De verkiezing van zo’n koning was vaak het toneel van vriendjespolitiek om iemand op de troon te krijgen die men gunstig gezind was.

Het Poolse systeem leverde één voortreffelijke koning; één hopeloze mislukking; twee waardeloze nietsnutten; drie redelijk goede koningen die een spoor van ellende nalieten en nog wat marionetten waarvan men het bestaan niet eens meer herinnert.

Onze nieuwe “Euro president” kan nog niet eens in de schaduw staan van een Poolse koning, aangezien hij officieel slechts “voorzitter” van de Raad van de Europese Unie is, heeft hij maar naar de pijpen van zijn opdrachtgevers, de regeringsleiders, te dansen.

Het systeem in Polen bleek een drama. Het Belgische conciërge systeem hangt ook aan dunne draden. Als dit de situatie is die we gaan mee maken in de Europese Unie, staat ons nog heel wat te wachten. Het referendum met Nederlands nee is simpelweg overruled door het verdrag van Lissabon. Wij zitten niet te wachten op een Verenigde Staten van Europa met een nietszeggend gezicht.

Balkenende gaf na zijn nederlaag aan niet teleurgesteld te zijn. “Teleurgesteld ben je alleen als je iets wilt.” Wel Jan Peter, wij hadden je de baan graag gegund, maar nu moet je weer volop regeren en met de uitdagingen die Nederland het hoofd moet bieden, de strijd aanbinden. Laat zien wat je wilt!