Gifgasaanvallen: Westerse media zijn doorgeefluik Al Qaida

door | 24 april 2017

Toch merkwaardig, telkens wanneer er een cruciale stap gezet wordt in het diplomatiek ontwarren van de complexe oorlog in Syrië gebeurt er iets schokkends dat de vooruitgang teniet doet of dat poogt te doen. Nu kwam dit nieuws over de gifgasaanval bij Khan Sheikhoun bijna vlak na de officiële beslissing van de Amerikaanse regering om Assad de facto te erkennen. Met op datzelfde ogenblik ook een conferentie in Brussel over zogenaamde Europese hulp bij de wederopbouw.

Waarbij de EU zich in een publieke verklaring nog wel tegen de Syrische president keerde maar voor het eerst openlijk stelde dat het Syrische volk zelf moet beslissen wie hun president wordt. Met andere woorden: De Syriërs mochten van de arrogante EU zelf ook Assad kiezen. Hoe genereus toch! Voor de EU een zoveelste draai richting een oplossing van die oorlog.

Shajul Islam

En ditmaal is dit nieuwe obstakel naar vrede niet het gevolg van nog maar eens een uit Qatar komend rapport over de regering Assad van Human Rights Watch of Amnesty International. Neen, het is weer een vermeende gifgasaanval, ditmaal dus in de stad Khan Sheikhoun

Een plek gelegen in de provincie Idlib en vlakbij de provincie Hama waar een twintig kilometer verderop dit ogenblik hard wordt gevochten. We kregen hier dus een herhaling van de eerdere gifgasaanval van 21 augustus 2013 vlakbij Damascus in Oost-Ghouta.

Het nieuws live op de sociale media en in de journaals werd gebracht door een daar in Khan Sheikhoun actieve dokter genaamd Shajul Islam, een man die vlekkeloos Brits Engels sprak en ons vertelde over de aanval met gifgas door de Syrische luchtmacht, die als we hem en zijn vrienden moeten geloven resulteerde in bijna honderd doden en een groot pak gewonden.

Shajul Islam maakte als eerste de zaak van de gifgasaanval in Khan Sheikhoun openbaar. Maar hoe geloofwaardig is dit verhaal komende van een Britse Syrië-strijder actief in het land van al Qaida?

Al onmiddellijk na deze aanval met chemische wapens liet Shajul Islam de wereld weten dat het Syrische leger gifgas had gebruikt. En de media en de westerse regeringen geloofden zijn verhaal als ware het een evangelie. De Britse minister van Buitenlandse Zaken Boris Johnson beaamde het zelfs al diezelfde dag: Dit was voor hem en zijn regering een zoveelste oorlogsmisdaad van Assad.

Veel vragen stelde men niet en snel klonk het unisono: Dit was het werk van, dixit de westerse media, de brutale dictator en slachter van Syrië Bashar al Assad. Zich afvragen wie er baat had bij die heisa rond die gasaanval hoefde niet.

De vraag of dit voor het Syrische leger militair zinvol was opperde men evenmin. En vragen of dit misschien wel eens een provocatie, een ‘false flag’, van al Qaida kon zijn was er evenmin bij. Barbertje moet hangen. Erg simpel.

Shajul Islam, uw vriendelijke Salafistische dokter, volgens het Britse gerecht specialist in het kidnappen van o.m. journalisten en het plegen van terroristische activiteiten. In 2013 en 2014 voor de pers een groot monster, nu de held in diezelfde media. Niets toont beter de algehele onbetrouwbaarheid van onze kranten dan de transformatie van deze ‘dokter’.

En dus deed men ook in de pers geen onderzoek naar wie Shajul Islam precies is, die Britse dokter in oorlogsgebied en actief in door al Qaida gecontroleerd territorium. En de reden waarom niemand die vraag stelde blijkt vrij snel logisch te zijn. De man is immers een van de paar duizend Britse Syrië-strijders die er aan de zijde van al Qaida of een van die andere Salafistische terreurgroepen vechten.

En dus is het voor onze media en regeringen best om daar geen vragen bij te stellen. Het zou immers de geloofwaardigheid van zijn verhaal zo doen instorten. En een onderzoek zou nochtans erg simpel zijn en snel gaan, men moest maar het eigen krantenarchief raadplegen. Shajul Islam is immers een in Londen opgeleide arts die in de Britse pers in het verleden een zeer slechte reputatie bijeen wist te sprokkelen.

Ontvoeringen

In oktober 2013 werd hij immers bij zijn terugkeer uit Syrië op de luchthaven van Heathrow gearresteerd wegens zijn betrokkenheid bij de ontvoering in de periode van 17 tot 26 juli 2013 van de persfotografen John Cantlie en Jeroen Oerlemans (1). Ultrasnel en reeds op 11 november 2013 klapte de zaak voor de rechtbank in elkaar. Officieel wegens een gebrek aan getuigen. Maar was dat de echte reden?

John Cantlie zat toen in november al opnieuw gevangen, ditmaal bij ISIS. En Jeroen Oerlemans (2) leek wel met de noorderzon verdwenen. En omdat beide getuigen niet kwamen opdagen stopte het openbaar ministerie eigenaardig al na enkele weken de zaak.

Een van de argumenten voor de rechtbank van Shajul Islam was dat hij er als dokter alleen humanitair werk deed en de Britse regering de zaak van de Syrische jihadisten ook voluit steunde.

Wat natuurlijk klopte want tot dan had de Britse regering zelfs nooit opgetreden tegen die stroom van salafisten die richting Syrië trok. En hij zal dat argument ook gebruiken in een uitgebreid interview met Bilal Abdul Karim, de met al Qaida verbonden journalist van On the Ground News (OGN) (3).

In dat interview geeft hij trouwens toe dat hij betrokken was bij die ontvoering maar dan als dokter om hen te verzorgen. De barmhartige Samaritaan dus. Tijdens dat recent gehouden gesprek doet hij ook het verhaal over hoe de Britse regering massaal Belgische FAL’s van FN leverde aan die jihadisten, en dus ook aan al Qaida. Een ongeprovoceerde daad van oorlog tegen Syrië vanwege de Britse regering en dus een oorlogsmisdaad.

ISIS en James Foley

De gids van de twee fotografen kon later echter ontsnappen en de buitenwereld verwittigen waardoor ze na een vuurgevecht vrij raakten. John Cantlie was nadien zeer negatief over de houding van de Britse dokter die hem verzorgde van de schotwonden die hij bij zijn ontvoering had opgelopen. Daar ze geblinddoekt waren wist hij echter hun identiteit niet. Hij wist alleen dat het er enkele tientallen waren, in essentie buitenlanders.

In 2014 was er in het Verengd Koninkrijk en de VS een vermoeden dat Razul Islam, broer van Shajul, de man was die James Foley had vermoord. Mogelijks is deze foto echter een enscenering en gebruikte men een green screen effect om de waarheid te verhullen.

Razul en Najul Islam, zijn broers, zijn volgens de Britse pers intussen ook in Syrië of Irak. Daarbij zou Razul de kant gekozen hebben van ISIS. Britse en Amerikaanse veiligheidsdiensten vermoedden trouwens dat Shajul Islam meer wist over de ontvoering en onthoofding door ISIS van journalist James Foley. (4) (5) Men dacht trouwens dat Razul Islam wel eens de moordenaar zou kunnen zijn.

Shajul Islam werd op 13 november 2016 door de Britse Medical Association zelfs van de lijst van geneesheren geschrapt. Van de traditionele media legde de voorbije weken alleen de Londense Times de link van Shajul Islam met die eerdere terreurverhalen. De rest zweeg, van The Telegraph over The Guardian tot The Sun. Ook de BBC hulde zich in geheel stilzwijgen. De burger mocht het niet weten!

Het is alsof Salah Abdeslam op TV dit verhaal zou brengen en al onze media over zijn verleden zouden zwijgen. Het klinkt schokkend maar is een feit en het toont hoe de Britse klassieke media vals spelen en gewoon instrumenten zijn van het Britse buitenlandse beleid. Voor dit verhaal over Shajul Islam diende men elders bij alternatieve media en RT te zoeken waaronder ook bij Breibhart trouwens (6).

Uit zijn twitteraccount (7) blijkt trouwens dat Shajul Islam in contact staat met de Britse ngo One Nation, een islamitische hulporganisatie met adressen in Leicester en Batley. Via deze kan men voor zijn werk (en dat van al Qaida?) stortingen doen.

Op 1 april, vier dagen voor die vermeende gifgasaanval, bleek die ngo trouwens tien gasmaskers aan hem te hebben geleverd. Naast dan Artsen Zonder Grenzen die er die dag ook leverde. Allemaal juist op tijd voor de Grote Dag. Toeval? Wie gelooft dat?

Helderziende Feras Karam

Het verhaal van Shajul Islam is echter verre van de enige reden waarom er hier aan dit gifgasverhaal een geurtje hangt. Zo is er natuurlijk het feit dat dit gebied bezet wordt door al Qaida en zij dus qua informatie alles onder controle heeft. Wat een normaal mens toch achterdochtig moet maken en veel vragen zou moeten doen stellen.

De journalist Feras Karam, sterreporter van de televisiezender Orient News, een vanuit de Verenigde Arabische Emiraten opererende jihadistennieuwszender, wist al op 3 april te melden dat er op 4 april een luchtaanval met gifgas ging plaatshebben. En dit niet met raketten of granaten maar dus zelfs met een luchtbombardement. Een slimme jongen die Feras Karam.

Zo is er ook nog de tweet van een zekere Feras Karam, een topreporter van Orient News, een jihadistische propagandazender die werkt vanuit de Verenigde Arabische Emeritaten. Deze Feras Karem wist op 3 april om 17 uur fier te melden dat men de volgende dag in de provincie Hama, dus vlakbij Khan Sheikhoun, een reportage gaat maken over het gebruik van chemische wapens daar. Vreemd want er waren hier tot dan nog geen dergelijke verhalen te horen.

Een helderziende man dus die zelfs wist dat er een luchtaanval ging plaatshebben met gifgas. Wat later wordt dat dan bij een volgende tweet een verhaal over chloorgas. De echtheid van die tweets worden ook door niemand betwist.

Wel worden ze zoals steeds door de massamedia doodgezwegen. Het is een traditie. Maar wie dit koppelt aan de op 1 april toegekomen zending van een set gasmaskers krijgt inderdaad de indruk dat die jihadisten wisten dat er wat stond te gebeuren.

Feras Karam is de man die in februari dit jaar op zijn zender Orient TV het verhaal bracht dat president Bashar al Assad zeer zwaar ziek in een hospitaal lag, dat er in Damascus een staatsgreep bezig was en dat Iraanse en Russische troepen daarbij met elkaar slaags waren geraakt (8). Een typevoorbeeld van wat men tegenwoordig met een modewoord ‘fake news’ noemt. Oorlogspropaganda dus.

Ondanks die duidelijke tekenen dat men hier dus zeer voorzichtig moest zijn met dit verhaal over Khan Sheikhoun, rees er op dag twee, de kranten van 6 april, geen enkele twijfel meer, de ‘bloeddorstige dictator’ was nog maar eens schuldig aan het gebruik van gifgas, hier sarin.

Khan al Asal

En ook de Westerse regeringen, veelal de ‘Internationale Gemeenschap’ genoemd, volgden uiteraard die visie. Overal van Brussel over Canberra tot Washington en de lakeien in Londen klonk het woord oorlogsmisdaden.

Met dus als eerste Boris Johnson, de Britse minister van Buitenlandse Zaken. Diezelfde man die tot kort voor hij minister werd opriep tot militaire steun aan Assad en er op het Londense Trafalgar Square zelfs actie voor voerde (9). Waarbij het opvalt hoe de massamedia voor zover geweten zwijgen over die grote kloof tussen zijn optreden toen hij nog Londens burgemeester was en nu. De man mist dan ook elke geloofwaardigheid. En niet alleen hier.

Boris Johnson, minister van Buitenlandse Zaken van het Verenigd Koninkrijk. Vorig jaar als burgemeester van Londen een fervent verdediger van Bashar al Assad. Nu ziet diezelfde Boris Johnson Assad als de grootste crimineel mogelijk. Maar wie in ‘s hemelsnaam neemt deze man serieus?

Uiteraard is dit niet het enige verhaal over chemische wapens in deze oorlog. De eerste aanval met chemische wapens had plaats op 19 maart 2013 vlakbij Aleppo in het stadje Khan al Asal en resulteerde volgens de regering in 25 doden en 110 gewonden, allen soldaten en burgers in een op dat ogenblik nog door de regering gecontroleerde plaats.

Dit gebied werd toen aangevallen door salafistische terreurgroepen en op het ogenblik dat de VN-missie van Ake Sellström met haar onderzoek begon was Khan al Asal al veroverd door die salafisten. De jihadisten beweerden daarbij dat dit sarin door de Syrische luchtmacht was gebruikt. Behoudens hun beweringen leverden zij hiervoor echter geen bewijzen.

De jihadisten en gifgas

Onderzoek van 21 tot 23 augustus 2013 door de VN-missie bewees volgens de VN echter het gebruik van sarin op de slachtoffers. Wat bijna zeker aantoont dat al Qaida en haar bondgenoten hier sarin gebruikten.

Dit gifgas was voorheen in december 2012 door de verovering van de vlakbij Khan al Asal gelegen legerbasis Sheikh Suleiman, alias basis 111, in het bezit geraakt van een grote hoeveelheid chemische wapens waaronder sarin. (10)

Alhoewel men ook nu nog in onze media, de ngo’s en de Westerse regeringen straal blijft ontkennen dat al Qaida over sarin beschikt zijn de aanwijzingen hiervoor vrij groot. Zo is er de toch officiële brief van Ban Ki-moon, de vorige secretaris-generaal van de VN, dat men obussen met sarin ontdekte bij die terreurgroepen.(11)

Ook is er de toch wel merkwaardige dreiging van Abd al Baset Tawila, toen commandant  van het Noordelijk Front Vrije Syrische Leger gedaan op 10 juni 2013 op de Qatarese Arabischtalige nieuwszender al Jazeera. (12)

“I give the international community one month to provide the rebels and the FSA with weapons and ammunition, so that we can defeat this criminal regime. We give them one month. If we see that the international community continues to desert our revolution, we will reveal all the evidence we have [about use of chemical weapons]. I think you know full well that I mean what I say.”

“Ik geef de Internationale Gemeenschap een maand om de rebellen van het VSL van wapens en munitie te voorzien zodanig dat we dit criminele regime kunnen verslaan. We geven hen een maand. En als we zien dat die Internationale Gemeenschap onze revolutie blijft weigeren te steunen, dan zullen we al het bewijsmateriaal openbaren dat we hebben (over het gebruik van chemische wapens). Ik denk dat U voldoende beseft wat ik hiermee bedoel.”

Ook Amnesty International, gedurende deze oorlog veelal de spreekbuis van al Qaeda, Qatar en de VS, moest om haar zogenaamde neutraliteit te tonen blijkbaar ook al eens die terreurgroepen beschuldigen van het gebruik van gifgas, vooral hier dan chloor. (13) De op dit vlak bekend geraakte serie beschuldigingen richting die terreurgroepen is dan ook groot.

Het befaamde bewijs van Human Rights Watch, Eliot Higgins (alias Bellingcat) en The New York Times dat de 104de brigade van het Syrische leger die raketten met sarin had afgevuurd. Wonderwel konden zij twee lijnen trekken, en zie, ze kwamen uit vlakbij het presidentieel paleis. In wezen echter kon die ene met enige zekerheid geïdentificeerde raket maar 1 km ver vliegen. Maar als men dat bekend maakt dan zwegen HRW & Company. Want ja, het waren dus hun vrienden van al Qaida….

En dan is er nog het verhaal van de Syrische nieuwssite al Masdar die de regering steunt. Die maakte melding maakt van een rapport van de aan de VN gelieerde Organisatie voor het Verbod van Chemische Wapens (OVCW). Daarin stond dat die salafisten nog steeds twee depots controleren waar normaal chemische wapens zouden moeten liggen opgeslagen. Plekken die door de OVCW niet konden bezocht worden. (14)

Zo is er verder ook het verhaal van 13 mei 2016 toen de door de Koerdische YPG gecontroleerde wijk Sjeik Maksoed in de stad Aleppo volgens berichten met chloorgas werd aangevallen met, aldus de YPG en de regering, 83 doden tot gevolg, waaronder 30 kinderen. Waarbij dan ook ongeveer 700 gewonden zouden zijn gevallen.

Vragen over de OVCW

Wat de salafistische Britse website Het Syrische Observatorium voor de Mensenrechten bevestigde en waarbij de terreurgroep Het Leger van de Islam zich nadien hiervoor zelfs verontschuldigde. (15) Merkwaardig genoeg bleef men bij de OVCW doof voor de Syrische en Russische vraag voor een onderzoek in deze zaak. In het Westen bewoog niemand. Men was plots potdoof.

Volgens klachten uit Syrië en Rusland zou men bij de OVCW geen onderzoeksdelegatie willen afvaardigen naar de door de VS gebombardeerde Syrische luchtmachtbasis van Shayrat (foto) of naar Khan Sheikhoun. Nochtans beweert de VS dat die vliegtuigen met hun sarin van hier in Shayrat waren opgestegen. En dus ligt het eventuele bewijs hier voor het rapen.

Waren er echter beschuldigingen door al Qaida en haar bondgenoten dan schoot de OVCW bijna onmiddellijk in actie. Waarbij de Westerse regeringen in navolging van al Qaida luidkeels de overheid in Damascus veroordeelden voor het gebruik van chloorgas. De OVCW zal over die serie beweringen van al Qaida zelfs een rapport maken en in haar conclusies de Syrische overheid beschuldigen van het gebruik van chloorgassen.

Het eigenaardige hierbij is dat de OVCW haar conclusies geheel baseerde op enkele getuigenissen, foto’s en materiaal welke exclusief afkomstig waren van die jihadisten. Wat die conclusies op wetenschappelijk vlak uiteraard waardeloos maken. De mogelijke dader geeft dus zelf het bewijsmateriaal van zijn onschuld en de schuld van zijn tegenstander. Te zot om los te lopen natuurlijk.

Het is als zeggen dat er sprake is van klimaatverwarming zonder echter een degelijke wetenschappelijke basis te geven waarop men die verklaring baseert. Niemand zou dit aanvaarden. Waarom hier dan wel?

Chloorgas

Vooreerst waren er al grote vragen over het optreden van de in Den Haag gevestigde en door Ahmet Üzümcü, een Turks diplomaat, geleide OVCW. Deze was voorheen ambassadeur bij de NAVO. Waarom weigerde men in Syrisch rebellengebied onderzoek te doen naar die beschuldigingen?

Waarom weigerde men, behoudens enkele, bijna alle door die jihadisten gepleegde vermeende gasaanvallen te onderzoeken? Men had dit nochtans in vele gevallen snel en tot in de details en in bijna perfecte omstandigheden kunnen onderzoeken.

Wat toch cruciaal is in dit soort zaken. En als men langs regeringszijde die paar maal toch iets onderzocht dan constateerde men wel de doden en slachtoffers van die mogelijke gasaanvallen maar kon het OVCW nooit bepalen wat er juist gebeurd was.

En dan waren er de twijfels over de beschuldigingen komende van die terreurgroepen. Klopten die wel? Een onderzoek van de nieuwssite The Indictor en de Zweedse Dokters voor de Mensenrechten (16) stelt aan de hand van een erg technisch forensisch onderzoek een boel vragen en uit grote twijfels bij die jihadistische beweringen.

Zij oppert daarbij de mogelijkheid dat de door die terreurgroepen gepresenteerde slachtoffers van die chloorgasaanvallen gewoon gevangenen van die terroristen waren. The Indictor dacht in een specifiek geval dat het om christenen ging.

Voorheen bij de aanval in Oost-Ghouta poneerde kloosterzuster Agnes Mariam in haar rapport een gelijkaardig vermoeden. In haar op de foto’s van die jihadisten gebaseerde analyse opperde zij de mogelijkheid dat de slachtoffers daar alevieten en Armeniërs waren die men de weken ervoor had ontvoerd.

Met steun van al Qaida

En dan stelt zich dus toch wel de vraag naar de betrouwbaarheid van het rapport van de OVCW over dat chloorgas. Het Russische persagentschap TASS geeft een mogelijkheid (17). Volgens haar waren onderzoeken van de stalen gedaan door een niet door het OVCW gecertifieerd laboratorium.

En inderdaad veel van het gebruikte klinisch materiaal is afkomstig van die jihadisten, de beschuldigende partij. Zij leverden de stalen, getuigenissen en de vermeende slachtoffers. De analyseresultaten waren met andere woorden in dit geval waardeloos. Men hoeft geen toponderzoeker te zijn om te weten dat een op dit materiaal gebaseerd rapport als bewijsmateriaal onbruikbaar is en een aanfluiting is voor wat forensisch onderzoek hoort te zijn.

Grondig onderzoek van dit verslag van de OVCW zou normaal weinig heel laten van de conclusies van dit rapport en eerder tot resultaat leiden dat er hier geen zekerheden zijn. Bij forensisch onderzoek is het niet een partij die alle materiaal levert maar gaat men zonder enige belemmering zelf op zoek. Hier gebeurde het tegendeel.

De vraag is trouwens of men op een correcte wijze een moordonderzoek van die omvang kan uitvoeren terwijl men in oorlogsgebied zit. Het lijkt om allerlei redenen gewoon onmogelijk. Het verreist immers bijvoorbeeld voor de enquêteurs een algehele vrijheid van optreden. En dat kan hier niet.

Indien dit rapport het onderwerp zou worden van een serieuze publieke discussie onder specialisten dan zou onmiddellijk blijken hoe dit gewoon een stukje oorlogspropaganda is, een simpele herhaling van de beweringen van al Qaida en haar bondgenoten. Het verslag zou als een boemerang in het gezicht van de OVCW en het Westen ontploffen.

Die houding van de OVCW en het Westen is vermoedelijk een gevolg van de flop die Washington en haar salafistische bondgenoten van het Arabisch schiereiland meemaakten met het eerste rapport in 2013 van de VN-missie geleid door de Zweed Ake Sellström.

1 km vliegbereik

Ake Sellström geeft zijn tweede rapport over gasaanvallen in Syrië af aan toenmalig secretaris-generaal van de VN Ban Ki-moon. Ze waren voor wie grondig las vernietigend voor die salafistische terreurgroepen en hun vrienden. En op zijn persconferentie kort nadien maakte hij hen helemaal verdacht toen hij begon over het vliegbereik van die raket.

Die trok wel naar jihadistengebied en verzamelde er getuigenissen en omgevingsstalen die men dan in een gecertificeerd lab deed onderzoeken. Met dien verstande dat het verzamelen van stalen en de getuigenissen geheel onder strikte controle gebeurde van die jihadisten.

Het resultaat was dat voor wie de twee door hen gemaakte rapporten goed leest het verhaal van al Qaeda, Human Rights Watch, Artsen Zonder Grenzen, Eliot Higgins, The New York Times en het Westen als leugenachtig diende beschouwd te worden. Vooral het heel duidelijke verhaal over de gifgasaanval in Khan al Asal in het tweede en finale rapport was, zonder de daders echt aan te wijzen, heel duidelijk.

Zeker toen Ake Sellström tijdens zijn persconferentie van 12 december 2013 in de VN in New York stelde dat de raketten die bij die aanval zouden gebruikt zijn maar een reikwijdte hadden van slechts 2 km. Wat hij nadien zelfs afzwakte tot amper 1 km. (18) Dit terwijl het Syrische leger toen op meer dan twee kilometer afstand stond van waar die aanvallen zogenaamd hadden plaats gehad. Logische conclusie: Die jihadisten hadden het gedaan!

Professor emeritus Theodore A. Postol, de Amerikaanse raketspecialist, maakte al in 2013 brandhout van de beweringen van de VS en de rest van de Westerse elite over de zaak. Ook van de beweringen over deze recente aanval bij Khan Sheikhoun blijft er na zijn twee rapporten niets meer over. Hij lacht het Amerikaans rapport gewoon weg als het werk van amateurs en leugenaars.

Het was een visie die ook al door Theodore A. Postol (19), de Amerikaanse emeritus professor van het MIT op het gebied van rakettechnologie al verklaarde. Voorheen hadden al Qaida en haar vrienden steeds gesteld dat die raketten een afstand hadden van 9 km en afgevuurd waren van bij het presidentieel paleis door de 104de brigade, toen gezien als de sterkste eenheid van het leger. Men wou die duidelijk via bombardementen door de VS laten uitschakelen.

Achteraf heeft de NYT zich in haar krant hiervoor verontschuldigd. Human Rights Watch – die toen opriep om Damascus te bombarderen – weigerde op een vraag hierover zelfs te antwoorden. Het typeert.

Een onderzoek dat moest zorgen voor een nieuwe aanklacht tegen de Syrische regering draaide voor het Westen en al Qaida uit op een grote flop. Zij stonden integendeel in de beschuldigingsbank. Geen verbazing dus dat er voor het tweede rapport van Ake Sellström in het Westen bij de massamedia amper nog interesse was. Le Monde, voorheen hier haantje de voorste, bestede er zelfs geen enkele aandacht aan.

Geen pottenkijkers

 

Een zak met chloor gevonden in het eerder door al Qaida & Co gecontroleerde deel van Aleppo. De zak komt uit Saoedi-Arabië.

Vermoedelijk is dat de reden waarom men nu naar die aanvallen met chloorgassen in het grootste geheim onderzoek deed en elke publieke discussie poogt te vermijden. Het is heel waarschijnlijk ook de reden waarom al Qaida & co zowel journalisten als onderzoekers van de OVCW en VN de toegang tot hun gebied weigeren. Het zijn nu eenmaal pottenkijkers die zij niet echt volledig controleren.

Door bezoeken onmogelijk te maken kunnen de jihadisten de gehele controle behouden over de onderzoeken en de communicatie hierover naar de buitenwereld. En wat zij beweren staat de volgende dag voor waar in al onze kranten. Dat is de regel.

Trouwens zelfs toenmalig president Barack Obama stelde in zijn fameus interview met het maandblad The Atlantic dat hij door sommige van zijn veiligheidsdiensten in deze kwestie was belogen;

Zo staat er:

Obama was also unsettled by a surprise visit early in the week from James Clapper, his director of national intelligence, who interrupted the President’s Daily Brief, the threat report Obama receives each morning from Clapper’s analysts, to make clear that the intelligence on Syria’s use of sarin gas, while robust, was not a “slam dunk.” (20)

Obama was ook onzeker geworden door een verrassingsbezoek vroeg in de week van James Clapper, zijn Nationale Veiligheidsadviseur, die de dagelijkse briefing van de president, het dreigingsrapport dat Obama elke ochtend van de mensen van Clapper ontvangt, kwam verstoren. Hij maakte de president duidelijk dat de informatie over het Syrisch gebruik van sarin wel stevig maar een verre van uitgemaakte zaak was.

Om een tweede fiasco als dat met het rapport van Sellström te vermijden ging men dus voor dat over de chloorgassen anders te werk. En daarom stelt men in het Westen en in onze media steevast dat die beschuldigingen over gifgas komen van de VN en de OVCW. Technisch juist maar de beschuldigingen zijn nergens op gebaseerd. Wat men dan vergeet.

Ook nu weer met de gifgasaanval in Khan Sheikhoun krijgt men al hetzelfde scenario. Zo maakte het Russisch persbureau Tass melding van een felle ruzie tijdens een vergadering van de OVCW over die kwestie. Volgens dat bericht van Tass waren er al stalen genomen en was men onder leiding van twee Britten al begonnen met het maken van een rapport. (17) Met andere woorden: MI6 of een verwante organisatie doet het onderzoek.

Geen sarin

Maar hoe, wanneer en waar men de stalen voor dat onderzoek had genomen blijft geheim. Het OVCW weigert om er over te communiceren. Bovendien was een van de basiseisen van Rusland dat de mensen die het onderzoek doen uit verschillende regio’s zouden komen – lees ook specialisten uit China en Rusland – en men vetorecht kreeg over de samenstelling van die missie.

Verder bleek men volgens Tass bij de OVCW niet eens meer geïnteresseerd in een bezoek aan de Syrische luchtmachtbasis van Shayrat welke door de VS was aangewezen als die vanwaar die vliegtuigen met hun gifgas waren opgestegen. Dit terwijl de Syrische regering expliciet aandrong op een bezoek ter plekke. Nog steeds volgens Tass weigert men trouwens ook Khan Sheikhoun te bezoeken. Conclusie: Men weet dus dat dit verhaal nep is.

Tijdens onderhandelingen tussen de Amerikaanse en Russische ministers van Buitenlandse zaken, Rex Tillerson en Sergeï Lavrov, zou men overeengekomen zijn om te onderzoeken of men hiervoor een ‘meer objectieve’ missie kan samenstellen.

De Amerikaanse neurofarmacoloog Dennis O’Brien, professor emeritus van de Universiteit van Missouri, lacht de beweringen over het gebruik van sarin in Khan Sheikhoun gewoon weg.

Volgens de Amerikaanse neurofarmacoloog Dennis O’Brien is er hier bij Khan Sheikhoun trouwens geen sprake van een aanval met sarin. (21) Uit zijn klinische studie van de beelden van de slachtoffers blijkt dat sommige van de op de video’s te zien patiënten wel ziek zijn maar zeker niet van een aanval met sarin. “Het kan gewoon niet en diegenen die men op die video’s de vermeende slachtoffers ziet behandelden hadden in dit geval normaal allen zelfs dood moeten zijn”, oppert hij met wetenschappelijke zekerheid.

De klassieke symptomen zoals een onmiddellijke spontane grootschalige stoelgang, overvloedig tranende ogen en uitgebreid urineren zijn volgens hem nergens op de beelden merkbaar. Men ziet integendeel bijvoorbeeld mensen met propere onderbroeken en nergens sporen van ontlasting.

Andere op die beelden getoonde merkbare symptomen, oppert hij, zoals schuimen of spasmen duiden dan weer in de richting van een ander gif. Spasmen of met de mond schuim maken toont aan dat de spieren nog werken. Wat bij een aanval met sarin na een paar seconden al onmogelijk is. Bovendien maakten een aantal getuigen trouwens gewag van een grote stank terwijl sarin juist geurloos is.

De website Moon of Alabama (22) wijst daarbij in de richting van chloorgas. Zo maakt de nieuwssite melding van het feit dat de eerste persberichten van de OVCW en het Turkse persagentschap Anadolu Agency beiden spreken over een aanval met chloor. Wat mogelijks verklaart waarom journalist Feras Karam in zijn tweede tweet van 3 april sprak over een verwachte luchtaanval met chloor. Hij wist dus blijkbaar zelfs dit detail!

Theodor A. Postol

Ook Theodor A. Postol zal trouwens brandhout maken van deze beweringen van de regering van Donald Trump. Als reactie op het Amerikaans rapport (23) van 11 april zal hij op 13 en 14 april twee lijvige replieken schrijven (24) waarbij hij stelt dat dit verhaal een pak onwaarheden zijn, geschreven door mensen die er ofwel niets van kennen ofwel gewoon leugenaars zijn. Hierover geeft hij trouwens een uitgebreid interview aan RT. (25)

Aan de hand van een analyse (26 en 27) van het Amerikaans regeringsdocument bewijst hij dat ook hier het die jihadisten waren die deze gasaanval pleegden. En kijk, toen hij een twintig jaar terug de ganse discussie rond die Patriotraketten vorm gaf haalde hij in de VS uitgebreid alle grote media. Met Oost-Ghouta was dat nog maar een keer in The New York Times en nu…. nergens. Men zwijgt hem dood. Het heet censuur.

Volgens de video’s van al Qaida over die gifgasaanval in Khan Sheikhoun was deze baby een van de vele slachtoffers van deze aanval met sarin. Alleen toont de foto niets van mogelijke symptomen van een vergiftiging met sarin. Hij lijkt integendeel, zoals O’Brien stelt, er heel normaal uit te zien. En waar is de ontlasting? Deze opname komt uit een video.

En wie dacht dat de massamedia ditmaal niet voor spreekbuis van al Qaida ging spelen is zéér naïef. Zoals Washington en Boris Johnson gewoon de beweringen van Al Qaida letterlijk overnemen zo doen ook onze media dat.

Massamedia als woordvoerders van al Qaida

Een grondige analyse van de berichtgeving van De Morgen, De Standaard, Le Monde, de NRC, The Financial Times, The New York Times en The Washington Post bewijst dat zonder enige twijfel. Zij opereren gewoon als een soort luidspreker via welke al Qaida zijn verhaal kan doen. De kranten zijn de lakeien van de terreur.

Wie goed leest ziet hoe zij in wezen in die leugens zelfs verstrikt raken. Zo stellen die kranten zelf op een bepaald ogenblik dat al Qaida dit gebied bezet en er zelfs haar dictatuur invoerde. “Al-Nusra, een spin-off van al Qaida domineert nu de rebellengebieden. De militie voert de shariawetgeving in” (DS 8/4/2017, p 6)

Bij NRC klinkt dat op 4 april op pagina 1 zo: “Khan Shaykhun in de provincie Idlib die in handen is van de Syrische rebellen, die daar gedomineerd worden door Fatah al Sham, het voormalige filiaal van al Qaeda in Syrië.”

Le Monde ziet het in een editoriaal op 6 april zo: “Khan Cheikhoun est contrôlée par des milices rebelles filiales d’Al Qaida.” (Khan Sheikhoun staat onder controle van rebellenmilities gelieerd aan al Qaida.)

Volgens het officieel rapport van de VS viel hier de bom met sarin afkomstig van de Syrische luchtmacht. Alleen zijn dit de resten van een raket op de korte afstand. De put is ook te klein om afkomstig te zijn van een vliegtuigbom.

Eenzelfde teneur bij The New York Times waar men op 9 april in het persbericht van Reuters ‘Assad Could See U.S. Strike as Just a ‘Slap on the Wrist’’ schrijft: ‘… because Idlib is controlled by al Qaeda affiliates,’ (… omdat Idlib – de provincie nvdr. – onder controle staat van aan al Qaida gelieerde groepen).

De massamedia weten dus maar al te goed dat al die berichten die men via sociale media kreeg alleen afkomstig waren van al Qaeda en men dus alleen al om die reden uiterst behoedzaam moest zijn met die beweringen.

Raaskallen

Maar men zal die aanwezigheid van al Qaida in het geheel van de massa informatie die in de klassieke pers verschijnt doodgewoon wegmoffelen. In totaal werden bij die kranten en het weekblad Knack 103 artikels bestudeerd. Ook werd er via een zoekmachine onderzoek gedaan bij Le Monde, The New York Times en The Washington Post. Dit voor de periode van 4 tot en met 17 april 2017.

Daarbij viel de naam al Qaeda slechts tien maal en veelal terloops of in een randstukje, stak men 42 maal de schuld op de regering, was er 5 maal twijfel over de dader en gebruikte men in de voor die salafistische groepen in regel omfloerste termen als rebellen (26  gevallen), 4 maal burgers, 5 maal activisten, en 1 maal omschrijvingen als gematigde oppositie, tegenstanders, Syrisch Bevrijdingsleger, oppositiedorp en gewapende opposanten.

The Financial Times gebruikte ook 5 maal het woord activisten en tweemaal plaatselijke soennieten. De kranten grossierden vooral in scheldtermen richting Assad zoals slachter, dictator, massamoordenaar, en meer van dat fraais. Verder is er in de massamedia steevast sprake van ‘het regime’ en niet van ‘de regering’. Ziet men De Standaard al schrijven over het regime van François Hollande? Natuurlijk niet.

In wezen was het in de kranten een grootschalig raaskallen met als toppunt misschien de NRC, de zogenaamde Nederlandse kwaliteitskrant bij uitstek. Zo schrijft Karel Knip op 6 april op pagina 4 (Ademnood, speekselvloed, overgeven – Dat is sarin) over de aanval met sarin in Oost-Ghouta: “Waarvoor granaten waren ingezet”

Wat verder in de krant van diezelfde dag schrijft hun columnist Ko Colijn, voormalig directeur van het overheidsinstituut Clingendael en uiteraard een ‘groot expert’, over datzelfde incident “.. bombardement met het zenuwgas sarin door de luchtmacht van Assad”. Een visie welke hij in De Morgen van 7 mei op pagina 2 herhaalt in “De VN hebben hun relevantie verloren.” Hij is dan ook DE expert bij uitstek.

De raket die bij de aanval in Oost-Ghouta volgens de VN al Qaeda en de massamedia was gebruikt voor die aanval met sarin. Geen zorg bij de NRC. Daar heeft men het over een aanval met een granaat gevuld met sarin. Complete onzin die zo uit een sketch van Monthy Python zou kunnen komen. Dat wel.

In feite echter staat het vast dat die aanval in Oost-Ghouta niet met granaten (wat een grap) of met vliegtuigen maar met raketten gebeurde, dit met een reikwijdte van 1 km. Maar de expert is nu eenmaal onfeilbaar en voor de kranten steekt het niet nauw. Zolang men de vijand van de VS kan uitschelden en er voldoende tekst is om de krant te vullen is er geen probleem. En de waarheid? Wie maalt daarom?

Helemaal bruin bakt de NRC het ook met haar Amerikaanse correspondent die in die periode van de gifgasaanval blijkbaar lag te dromen. Zo schrijft Guus Valk vanuit Washington op 7 april: “… waarbij afgelopen weekend tientallen Syriërs om het leven kwamen.’’ Afgelopen weekend? De aanval was in de vroege ochtend van dinsdag 4 april. Geen verrassing natuurlijk dat de NRC die onzin plaatst.

Opvallend is zeker ook dat in vele artikels de aanval met sarin van 21 augustus weer ter sprake komt. In 25 gevallen wordt die zonder aarzelen op de rekening van de regering van Damascus geschoven, amper in twee gevallen uit men twijfels. Waarbij men bijna steevast het getal van 1.400 doden geeft. Wie meer?

Lastercampagne

En uiteraard komt amper of nooit de kwestie van de legaliteit of illegaliteit ter sprake. In wezen gaat men alleen in De Morgen daar in detail op die kwestie in. De teneur hiervan wekt echter geen enkele verbazing.

Theo Koele van de Nederlandse Volkskrant, zuster van De Morgen, gaat wat betreft die kwestie van de legaliteit daarvoor bij twee ‘specialisten’ te biechtte, Jaap de Hoop Scheffer, de vroegere baas van de NAVO en tegenwoordig hoogleraar internationale relaties en diplomatieke praktijk aan de Universiteit in Leiden en Geert-Jan Knoops, hoogleraar van het internationaal recht aan de Universiteit Utrecht.

En zoals kon verwacht worden hadden die heren internationaalrechtlijk hier geen enkel probleem. Volgens de vroegere NAVO-baas had Assad herhaaldelijk gifgas gebruikt en dus kon men zomaar zonder iemands toestemming bombarderen. Hij was dan ook dankzij de VS ooit op kunnen klimmen tot de grote baas van de NAVO. In zijn optiek ongetwijfeld iets om fier op te zijn.

En voor Knoops was er evenmin een probleem want door het steunen van de gewapende oppositie in Syrië was de VS al in oorlog en kon men er ginds dus evenzeer op los schieten. Alsof het met wapens of ander materiaal steunen van een gewapende opstand in een ander land geen oorlogsmisdaad is. Leve het recht dus. De soevereiniteit der naties is bij een Jaap de Hoop Scheffer, Gert-Jan Knoops en Theo Koele iets voor mietjes.

Maar misschien wel het grofst was Koen Vidal in De Morgen die een ware lastercampagne opzet tegen iedere tegenstander van die bombardementen. In de krant van 12 april onder de hoofding  ‘Extreemrechtse achterban Trump ziedend om bombardement’ wordt die ganse oppositie op een hoopje gegooid met allerlei als fascisten, racisten en idioten omschreven randfiguren. (28)

In haar rapport beweerde de VS dat men er zeker van was dat er met die put niet geknoeid was. Hoe ze dat dan met zekerheid wist is een raadsel welke vermoedelijk alleen Donald Trump zal kunnen oplossen. Hier ziet men dat dit verhaal niet klopt. Normaal hadden deze heren trouwens en samen met alle hulpverleners van die dag nu dood moeten zijn. Zoals deze heren droegen zij immers alleen een chirurgisch masker en soms handschoenen. Goed tegen het stof of een griepje, dat wel.

Ja, want stelt hij, alle informatie die poogt de schuld bij de jihadisten en niet bij Syrische regering te steken is totaal onbetrouwbaar want ze baseren zich op verhalen die komt uit de omgeving van Assad, hier dan Al Masdar News.

Het is zeer beangstigend maar de hier in detail onderzochte media die zich allen kwaliteitskranten noemen stonden luid te applaudisseren toen president Donald Trump die luchtmachtbasis in Syrië bombardeerde. Ze roepen wel om een onderzoek naar de feiten maar intussen mag men er wel al op los schieten want, onderzoek of niet, de misdadiger is bekend. Het zijn dus oorlogsstokers. Beangstigend hoe de pers werkt!

Wapens beslissen

Maar hoe moet het nu verder met Syrië? Van een politieke oplossing is helemaal geen sprake meer. VN-onderhandelaar Staffan De Mistura spreekt er wel van en zo ook de rest van het internationaal gezelschap.

De realiteit is echter dat bepaalde machtige figuren daar helemaal geen zin in hebben en ondanks de militair benarde positie van al Qaida nog steeds dromen van de verdere vernieling van Syrië. Hun hoop is om zoals men in Libië en Irak het hoofd van Saddam Hoessein en Muammar Khadaffi op een schotel aangeboden kreeg ook dat van Assad ten geschenke te krijgen.

De recente opflakkering van de gevechten tussen de jihadisten en het Syrische leger in de aan de Jordaanse grens gelegen stad Daraa is hierbij een zeer slecht voorteken. De gevechten lagen hier meer dan een jaar praktisch stil na ‘advies’ aan die jihadisten van de VS en Jordanië. De voorbije weken echter laaien de gevechten plots op. Wie is hier aan het stoken?

Zeker, de jihadisten maken ondanks hun grote inspanningen nergens vooruitgang en leiden zeer zware verliezen, maar ze blijven vechten tot de dood. Ondanks het feit dat al hun aanvallen zoals die nu in Noord-Hama eindigen in nederlagen. Onze politie maakte hun fanatieke vechtlust tot der dood al mee in Verviers.

Alle ‘vredesonderhandelingen verliepen tot heden trouwens zonder medewerking van al Qaida en haar kloon Ahrar al Sham, de twee enige overgebleven grote salafistische groepen. En die vechten zonder pardon tegen de regering en al wie hen dwarsligt. Neen, de wapens zullen zoals trouwens in alle oorlogen beslissen.

Het grote probleem is trouwens niet eens het bestaan van die terreurgroepen maar het al zeven jaar ontbreken van een duidelijke Amerikaanse politiek tegenover Syrië, zowel onder Obama als nu onder Trump. Niemand, ook Washington niet, weet bijvoorbeeld waar de VS heen wil met het door de Koerdische YPG/PKK met Amerikaanse steun veroverde oosten van Syrië.

Zo blijven er vele vragen bestaan over het Amerikaanse bombardement van de Syrische luchtmachtbasis van Shayrat. Waarom bleef zowel de Syrische als Russische luchtafweer inactief?

En met de afweersystemen S300 en S400 hadden die normaal toch zware schade kunnen aanrichten aan die aanval van kruisraketten. En als het klopt dat de Russen wisten wat komen zou, wat wist dan het Syrische leger? En daarom de vraag: was dit bombardement reëel of een enscenering?

Het is een realiteit die men in Moskou, Teheran, Beijing en Damascus vermoedelijk al goed beseft. En evenzeer in Saoedi-Arabië, Turkije (dat trouwens de recente alliantie met Rusland verbrak), het Verenigd Koninkrijk, Frankrijk en de VS. Figuren als een senator John McCain (29) – wiens stichting ook geld krijgt van Saoedi-Arabië – of Hillary Clinton en haar entourage willen gewoon de totale destructie van Syrië. Voor minder doen ze het niet.

Anderen wil wel een einde aan de gevechten of die beperken. Niemand weet het tot waar men in de VS wil gaan. En van de oorlog tegen de terreur is er ook onder Trump in goede Amerikaanse traditie helemaal geen sprake. Het is gewoon een cynische grap, barslecht theater. Misschien dat Trump toch nog een goede zet doet, maar dat is verre van zeker. Daarop rekenen is vrij dom.


1) BBC, 11 november 2016, ‘Syria kidnap case against doctor dropped by prosecution’. http://www.bbc.com/news/uk-24901481

2) Jeroen Oerlemans werd op 2 oktober 2016 in de Libische stad Sirte door onbekenden neergeschoten. Zijn begrafenis op 13 oktober in de Amsterdamse Zuiderkerk nadien roept echter veel vragen op. Amateuropnames van die in zeer beperkte kring gehouden plechtigheid tonen bijvoorbeeld zijn uitbundig lachende kinderen, echtgenote en zowat alle andere genodigden. Ook was er de zeer discrete aanwezigheid van wat bijna zeker geheime agenten waren. Een bizar gebeuren.

3) IBTimes, VK, Tareq Haddad, 7 april 2017, ‘British doctor who documented Syria ‘chemical attacks’ previously held on, terror offences.’ http://www.ibtimes.co.uk/british-doctor-who-documented-chemical-attack-previously-held-terror-offences-1615849.

Deze link bevat een lang interview van de aan al Qaeda gelieerde journalist Bilal Abdul Kareem met Shajul Islam. Hierbij heeft hij het over de levering door de Britse regering van vooral Belgische wapens. In het interview schreeuwt de man zijn onschuld uit.

4) The Telegraph, Gordon Rayner, 21 augustus 2014, ‘Net closes on ‘Jihadi John’ as London pair probed’. http://www.telegraph.co.uk/news/worldnews/middleeast/iraq/11049953/Net-closes-on-

5) Breitbart, VS, Oliver J.J. Lane, 22 augustus 2014, ‘NHS Doctor With Family Jihad Ties Sought in ‘Black Beatle’ Beheading Search’. http://www.breitbart.com/london/2014/08/22/terrorism-is-a-family-affair/Jihadi-John-as-London-pair-probed.html.

Breitbart is de o.m. aan Steve Bannon en dus ook aan president Donald Trump gelieerde alternatieve nieuwswebsite. Zou Trump dit feit dus niet kennen?

6) Breitbart, VS, Jack Montgomery, 7 april 2017, ‘Syrian Chemical Attack Doctor Tried as Jihadist in UK’. http://www.breitbart.com/london/2017/04/07/syrian-chemical-attack-doctor-tried-jihadist-uk/

7) Zijn Twitteradres: https://twitter.com/DrShajulIslam

8) Memri TV, VS , 7 februari 2017, “Pro-Opposition Syrian Journalist In Tweets And Posts: Russian Forces Thwarted Maher Al-Assad’s Iran-Backed Coup Attempt “. https://www.memri.org/reports/pro-opposition-syrian-journalist-tweets-and-posts-russian-forces-thwarted-maher-al-assads

Memri Televisie en The Long War Journal van het Amerikaanse Institute for the Defence of Democracies zijn twee door Israëlische belangen gecontroleerde Amerikaanse informatiebronnen over het salafisme. Het is dan ook nodig erg voorzichtig te zijn met de wijze waarom zij het nieuws brengen en soms natuurlijk ook verzwijgen en manipuleren.

9) The Telegraph, Boris Johnson, 27 maart 2016, ‘Bravo for Assad – he is a vile tyrant but he has saved Palmyra from Isil’. http://www.telegraph.co.uk/opinion/2016/03/27/bravo-for-assad–he-is-a-vile-tyrant-but-he-has-saved-palmyra-fr/

10) The Long War Journal, Bill Roggio, 10 december 2012, ‘Al Nusrah Front, foreign jihadists seize key Syria Army base in Aleppo’. http://www.longwarjournal.org/archives/2012/12/al_nusrah_front_alli.php

Al Nusrah is de vroegere naam van al Qaeda in Syrië. Nu noemt die terreurgroep zich Hayat Fatah al Sham, een door al Qaeda gecontroleerde koepelorganisatie waar officieel een tiental jihadistengroepen deel van uitmaken. Khan Sheikhoun is sinds de eerder dit jaar gevoerde oorlog tussen jihadisten door al Qaeda bezet. In de provincie Idlib is al Qaeda militair de sterkste formatie.

11) The Straits Times, Reuters, Singapore, 8 juli 2014, ‘Two ‘abandoned’ cylinders seized in Syria contained sarin: UN’.  http://archive.is/XuTec#selection-1581.0-1578.2

The Straits Times is zoals praktisch alle andere gedrukte media in Singapore eigendom van de lokale regering.

12) https://www.youtube.com/watch?v=nODxF4jOjCs. Verklaring van commandant Abdel Baset Tawileh gedaan op 21 juni 2013. Twee maanden voor de gasaanval met sarin in Oost-Ghouta.

13) Amnesty International, Londen, 13 mei 2016, ‘Syria: armed opposition group committing war crimes in Aleppo – new evidence’.  https://www.amnesty.org.uk/press-releases/syria-armed-opposition-group-committing-war-crimes-aleppo-new-evidence

14) Al Masdar News, Leith Fadel, 11 april 2017, Last two chemical weapons facilities in Syria belong to rebels: OPCW. https://www.almasdarnews.com/article/last-two-chemical-weapons-facilities-syria-belong-rebels-opcw/

Zie ook pagina 1 van het vooruitgangsrapport van de OVCW van 28 maart 2016 bestemd voor de VN Veiligheidsraad. http://www.un.org/ga/search/view_doc.asp?symbol=S/2016/285

15) RT, Moskou, 15 november 2016, ‘Rebels shell Syrian Army with poison gas in Aleppo, scores injured – military’, https://www.rt.com/news/366799-aleppo-chemical-weapons-attack/

16) The Indictor; Adam Larson, April 2017, Analysis of evidence contradicts allegations on Syrian gas attacks’. http://theindicter.com/analysis-of-evidence-contradicts-allegations-on-syrian-gas-attacks/

17) Tass News Agency, 14 april 2017, Moscow calls for transparent investigation of Syria chemical incident’. http://tass.com/politics/941476

18) Willy Van Damme blog, 9 maart 2014, ‘Syrische gifgasaanvallen – Vragen voor Ake Sellström en de VN’. https://willyvandamme.wordpress.com/2014/03/09/syrische-gifgasaanvallen-vragen-voor-ake-sellstrom-en-de-vn/

19) Theodor A. Postol is een emeritus professor in de wetenschap, technologie en nationale veiligheidspolitiek aan het Massachusetts Institute for Technology (MIT) in Boston, VSA. Hij werkte jarenlang als specialist en topadviseur voor zowel het Pentagon als het Amerikaans parlement en trok nadien naar Boston en het MIT.

Hij wordt gezien als de autoriteit in de VS op dit vlak en als iemand die niet terugschrikt om zijn nek uit ter steken. In het verleden maakte hij bijvoorbeeld brandhout voor de beweringen rond het raketafweersysteem Patriot dat volgens de toenmalige president George H. Bush Sr. tijdens de tweede Golfoorlog bijna 100% effectief was. Hij schatte het eerder op 0 tot 10%. Ook het Israëlische IJzeren Schild kreeg van hem eenzelfde kritiek te verwerken. Hij kreeg in 2006 voor zijn werk van de American Federation of Scientists de jaarlijkse Richard L. Garwin Prijs.

Dus ook voor dat werk rond die Patriotraketten van het industrieel conglomeraat Raytheon. Zijn werk over die eerdere vermeende aanval met sarin in Oost-Ghouta van 2013 is essentieel. Hier ontmaskerde die beweringen als een boel leugens van o.m. de Amerikaanse regering, The New York Times, Human Rights Watch en ‘expert’ Eliot Higgins, alias Brown Moses en Bellingcat. Zij moesten later hun woorden hierover inslikken. Hierover verscheen echter niets in onze media.

20) The Atlantic, Jeffrey Goldberg, April 2016, ‘The Obama Doctrine’. https://www.theatlantic.com/magazine/archive/2016/04/the-obama-doctrine/471525/

Het was James Clapper, de directeur voor de Nationale Veiligheid van de VS, die Obama toonde dat het eerste rapport van zijn veiligheidsdiensten (CIA, DIA?) over die aanval in Oost-Ghouta van 21 augustus 2013 leugens waren. Het is een zoveelste aanwijzing dat het Syrische leger hier geen sarin gebruikte en die salafistische terreurgroepen het zelf deden. Met als slachtoffers mogelijks gevangenen.

Wat het vermoeden versterkt dat bepaalde organisaties in Washington betrokken waren bij die vermeende aanval met sarin. Het verklaart ook de gecoördineerde actie toen eind augustus 2013 van HRW, Eliot Higgins en journalist C.J. Chivers van The NYT. Geen toeval dat HRW bijna onmiddellijk opriep om Syrië te bombarderen. Vermoedelijk zijn dus ook nu veiligheidsdiensten zoals MI6 bij deze nieuwe ‘gifgasaanval’ betrokken. Al Qaeda werkt nu eenmaal niet in totale isolatie.

21) LogoPhere.com, 13 april 2017, Denis O’Brien, 13 april 2017, ‘The Apr04|17 incident at Khan Sheikhoun, Syria. A series of inquiries.  LogoPhere’s Top Ten Ways to Tell When You’re Being Spoofed by False-Flag Sarin Attacks‘. http://logophere.com/Topics2017/17-04/17_017-BLA-Sarin.htm

Dennis O’Brien is professor emeritus van de University of Missoury en een veel gelauwerd wetenschapper die op zijn wetenschappelijk terrein ook baanbrekend werk verrichte.

Dennis O’Brien bekijkt de zaak op een zuiver klinisch biologische wijze door het wetenschappelijk analyseren van de vele foto’s en video’s. Hij publiceerde eerder over de aanval in Oost-Ghouta al een boek ‘Murder in the Sunmorgue’ dat gratis op het internet te downloaden is. Ook hier betwist hij dat er sarin was gebruikt maar dat men die mensen vermoordde door middel van andere gassen.

22) Moon of Alabama, 20 april 2017, ‘Chlorine, Not Sarin, Was Used In The Khan Sheikhun Incident’. http://www.moonofalabama.org/2017/04/only-chlorine-not-sarin-involved-in-the-khan-sheikhun-incident.html

23) The New York Times, 11 april 2017, ‘Declassified U.S. Report on Chemical Weapons Attack’. https://www.nytimes.com/interactive/2017/04/11/world/middleeast/document-Syria-Chemical-Weapons-Report-White-House.html

24) Theodor A. Postol, 11 april 2017, A Quick Turnaround Assessment of the White House Intelligence Report Issued on April 11, 2017 About the Nerve Agent Attack in Khan Shaykhun, Syria. https://www.scribd.com/document/344995943/Report-by-White-House-Alleging-Proof-of-Syria-as-the-Perpetrator-of-the-Nerve-Agent-Attack-in-Khan-Shaykhun-on-April-4-2017#download.

25) Ook RT, Interview met Theodor Postol. 14 april 2017, ‘White House claims on Syria chemical attack ‘obviously false’ – MIT professor (VIDEO)’. https://www.rt.com/usa/384520-postol-report-sarin-syria/

26) Washington Blog, Robert Barsocchini, 12 april 2017 MIT Rocket Scientist: White House Claims on Syria Chemical Attack “Cannot Be True”. http://www.washingtonsblog.com/2017/04/66712.html en

27) Washington Blog, Robert Barsocchini, 13 april 2017, ‘Addendum to Dr. Theodore Postol’s Assessment of the White House Report on Syria Chemical Attack.  http://www.washingtonsblog.com/2017/04/addendum-dr-theodore-postols-assessment-white-house-report-syria-chemical-attack.html

28) Hij baseerde zich op het artikel van het Digital Forensic Research Lab, Atlantic Council, VS, Ben Nimmo, Donora Barojan, 7 april 2017, ‘How the alt-right brought #SyriaHoax to America’. https://medium.com/dfrlab/how-the-alt-right-brought-syriahoax-to-america-47745118d1c9

The Atlantic Council is een Amerikaanse studiedienst en lobbygroep die deels gefinancierd wordt door Saoedi-Arabië. Deze is via haar Rafik Hariri Center erg actief rond Syrië. Een van hun voornaamste woordvoerders rond Syrië is Frederick C. Hof. Dit is een oudgediende van Buitenlandse Zaken onder Barack Obama en in de beginperiode een van de voornaamste strategen achter de oorlog tegen Syrië.

Bij De Morgen (zie Koen Vidal, 12/04/2017, ‘Extreemrechtse achterban Trump ziedend om bombardement’ hebben ze dit artikel duidelijk ook gelezen en gebruikt men het om elke kritiek op de Amerikaanse regering in deze kwestie in de grond te boren.

De bron van die kritiek is namelijk iemand die goed ligt in Damascus en dit is volgens Koen Vidal dus per definitie totaal onbetrouwbaar en te verwerpen. Dat The Atlantic Council geld uit Saoedi-Arabië krijgt is voor diezelfde De Morgen en Koen Vidal dan geen probleem. Het artikel typeert de schandelijke mentaliteit die heerst bij het overgrote deel van onze pers.

29) Disobedient Media, VS, William Craddick, 8 maart 2017, ‘McCain Institute’s Failure To Use Donations For Anti-Trafficking Purposes Raises Questions’. http://disobedientmedia.com/mccain-institutes-failure-to-use-donations-for-anti-trafficking-purposes-raises-questions/