Het schizofrene van de Duitse kiezers

door | 15 december 2012

Vele waarnemers hebben er al naar gegist, hoe het komt dat de zogenaamd ‘alternatiefloze’ koers van de Bondsregering inzake de euroredding nog geen massiever protest uitlokt. De meerderheid van de Duitsers staat afwijzend tegenover deze politiek en de Euro, dit bevestigen alle peilingen. Tegelijkertijd stijgt in de peilingen schizofreen genoeg ook de steun voor Bondskanselier Angela Merkel, die zich onlangs op het partijcongres van de CDU met 98% van de stemmen tot partijleider herkiezen liet. Afgezien van Die Linke nemen de burgers echter geen parlementaire, burgerlijke oppositie tegen deze politiek waar.

Intussen tekenen zich evenwel in steeds scherpere contouren de gevolgen van de euroreddingspolitiek voor de belastingbetalende middeninkomens af: De rente voor spaarvermogen tendeert naar nul en wordt overstegen door de inflatie, die op fluwelen voetjes appeltjes voor de dorst opvreet. Levensverzekeraars stellen dezer dagen hernieuwd hun beloften van rendement verder naar beneden bij.

De meerderheid van de Duitsers staat afwijzend tegenover Merkels euroreddingspolitiek, toch stijgt ze in de peilingen.

Alternatieven worden doodgezwegen
Voor burgers die hun onroerend goedfinanciering met bijeengespaarde levensverzekeringen afgedekt hebben, dreigen nu groeiende dekkingsgaten. Recent concretiseerde minister van Financiën Wolfgang Schäuble de gevolgen van de reddingspolitiek, doordat hij nieuwe financiële weldaden afwees onder verwijzing naar de toenemende Euro-aansprakelijkheidsrisico’s.

Het aanhoudende fatalisme van de Duitsers is derhalve verbluffend. Het ontbreekt echter ook gewoon aan georganiseerde weerstand. De gevestigde media hebben de rijen vrijwel gesloten in hun deelname aan de aanhoudende oproepen van de Euro-nomenclatuur. Over partijpolitieke alternatieven wordt op zijn best weifelend bericht, als ze al niet helemaal doodgezwegen worden.

De Freie Wähler moeten een keuze maken
De Freie Wähler, een extraparlementaire partij die lokaal en in de bondsstaat Beieren vertegenwoordigd is, heeft te kampen met deze omstandigheden. Die partij presenteert zich nu ook voor de Bondsdagverkiezingen met Stephan Wehrhahn als lijsttrekker. Wehrhahn is een kleinzoon van de eerste bondskanselier van de Bondsrepubliek Duitsland Konrad Adenauer en verliet de CDU uit teleurstelling over de euroredding. Het initiatief ‘Verkiezinsgalternatief 2013‘ verzamelt prominente Duitsers om voor de Freie Wähler bredere groepen van de bevolking te mobiliseren.

Aangezien de Freie Wähler kort voor de bondsdagverkiezingen echter ook de terugkeer in de Beierse landdag moeten bevechten, staan ze voor een dilemma: Moeten ze hun terugkeer in de landdag op het spel zetten om in de bondsdag te kunnen komen? De nervositeit is in ieder geval groot. De druk om dit in overweging te nemen tot aan volledige willekeur ook. Dit blijkt ook uit interne conflicten, evenals uit de avances die Aiwanger in Beieren maakt om na de verkiezingen eventueel met de SPD en de Groenen een regeringscoalitie te maken.

Dit artikel is met toestemming van de auteur overgenomen van Junge Freiheit