Leugens en intimidatie: Hoe men het protest in Chemnitz hoopt te smoren

Met de leugen van de ‘drijfjacht’ op buitenlanders in Chemnitz heeft de Duitse regering de bevolking in Saksen verder tegen zich in het harnas gejaagd. Het is onderdeel van een campagne om andere burgers ervan te weerhouden zich aan te sluiten.

Dat er zich circa 10.000 mensen bij de stille tocht van AfD en Pegida aangesloten hebben, veroorzaakt grote nervositeit bij de regering en de gevestigde partijen en media. Al voor de demonstratie had de regering Merkel de strijd verklaard aan het burgerprotest.

Voor de ogen en oren van de wereldpers betichtte regeringswoordvoerder Steffen Seibert de eigen burgers in Chemnitz ervan “samenscholingen, drijfjachten op mensen die er anders uitzien, een andere afkomst hebben” opgezet te hebben. Deze “drijfjachten” had destijds niemand daadwerkelijk gezien, zoals Merkels kabinet ook wist.

Het pejoratieve Duitse woord voor samenscholing “Zusammenrottung” dat Seibert gebruikte, klinkt in Saksen des te kwalijker, omdat het hetzelfde woord is dat het totalitaire bewind van de eenpartijstaat DDR gebruikte om manifestaties van de democratische oppositie zwart te maken en te criminaliseren.

Het mag uniek heten dat een regering van een westers land, dat zich er op voorstaat een liberale democratie te zijn, voor het oog van de wereld de eigen burgers lastert. Dit is des te perfider, aangezien kennelijk ook de buitenlandse media zich niet voor kunnen stellen dat Berlijn de zaken vals voorstelt en het daarom voor waar aannemen. Daarmee was de toon van het verdere debat gezet.

Diep verwarrend moet de tegenstrijdigheid van de uitgezonden boodschappen voor de gewone Duitse burger zijn. Enerzijds benadrukken politici van gevestigde partijen en mediacommentatoren, hoe belangrijk het is de “verdeeldheid in de samenleving” te overwinnen en de “dialoog” aan te gaan. Tegelijkertijd maken ze zich schuldig aan steeds in hysterie toenemende veroordeling van andersdenkenden en protesterende burgers.

Ofwel laat deze tegenstrijdigheid de hulpeloosheid van de toonzetters zien, dan wel is de daardoor veroorzaakte verwarring intentioneel, verwarring werkt immers verlammend – ook op het politieke initiatief van weerspannige burgers. Het hagelt media-offensieven om de burgers terug in hun hok te krijgen. De politieke elite legt de zweep over de oppositie, dreigt ermee de AfD officieel in de gaten te laten houden door de binnenlandse veiligheidsdienst ‘Verfassungsschutz’ en zwaait blindelings in het rond met allerhande varianten van de beschuldiging van nazisme.

Dit is overduidelijk bedoeld om ontevreden burgers ervan te weerhouden om zich aan te sluiten bij het protest tegen het asiel- en immigratiebeleid en de fatale gevolgen daarvan. De waarschuwing: Als je daar aan meedoet, plakken wij een bruine schandvlek op je voorhoofd – met onoverzienbare gevolgen voor je toekomst.

Het is echter de vraag of het protest daarmee weer te smoren valt. De moord in Chemnitz was geen incident. Steeds meer Duitsers worden persoonlijk of in hun directe omgeving geconfronteerd met de gevolgen van het mateloze asielbeleid. Daarmee slinkt het aantal burgers dat de ontwijkingsmanoeuvres van de gevestigde politiek (“incidenten”, “er zijn ook autochtone moordenaars”, “kwam altijd al voor”, “dat kun je nooit voorkomen” enz.) nog slikt.