May Day: Britse kiezers zetten Brexit kracht bij

door | 6 mei 2017

Rode vlaggen met hamer en sikkel op de 1 mei-viering (May Day), dat is een recept voor catastrofe. En dat overkwam de Labour Party gisteren in de lokale verkiezingen in een deel van het Verenigd Koninkrijk (exclusief Noord-Ierland). De partij van Jeremy Corbyn verloor 382 raadszetels en heeft nu nog een meerderheid in 9 van de verkiesbare districten.

De grootste schok voor de socialisten was het verlies van Glasgow, hun Schotse bolwerk. Ook de Liberaal-Democraten en de Schotse Nationalisten verloren. Dramatisch was het verlies voor UKIP: de partij werd weggevaagd en heeft nu nog slechts één raadslid.

Grote winnaar zijn de Conservatieven. De partij van Theresa May werd beloond voor haar stevige Brexit-standpunten en de houding tegenover de ‘bureaucraten in Brussel’. De Conservatieven wonnen 583 zetels en vermeerderden hun aantal districten met 11, naar een totaal van 28. In alle Schotse en Noord-Engelse councils wonnen de Conservatieven zetels. Zelfs in echt Schots-nationalistische councils, zoals die van Aberdeen, en in diep-rode graafschappen zoals Cumbria en Nottinghamshire en de rode stad Birmingham, wonnen de blauwen. Met recht mag de 5e mei in Groot-Brittannië May Day genoemd worden.

De uitslag van de verkiezingen in 88 districten laat zien dat een kritisch of anti-Europa standpunt electoraal geen windeieren legt. Ondanks al het gehuil van de kosmopolitische elite en de inktzwarte analyses van economen over de Brexit, laten de kiezers een ander geluid horen. Een peiling begin mei bevestigde dit al: de steun voor de Brexit is groter dan ooit.

De verschuiving van rood en geel (de Schotse Nationalisten) naar diep blauw over de hele breedte van het Britse politieke landschap laat ook zien dat de Conservative Party in het land van Queen Elizabeth II de echte arbeiderspartij is.

Hoewel het progressieve blok sinds de overwinning van Donald Trump bij volgende belangrijke verkiezingen keer op keer opgelucht adem haalt, is de trend onmiskenbaar dat de kiezer het globalistische, pro-Europese en multiculturele experiment zat is. Er waart zeer zeker een spook door Europa, en dat is niet die van rode leiders. Op 8 juni zijn er parlementsverkiezingen in het Verenigd Koninkrijk. Deze zullen laten zien dat de trend onomkeerbaar is.