Volkswagen als kanarie in de kolenmijn

door | 23 februari 2016

Wat de Amerikanen en hun multinationals ‘vrijhandelsakkoorden’ (TTIP) noemen, heeft voormalig vice-president van de Verenigde Staten Dick Cheney met de NAVO vergeleken, het moet Europa onderwerpen aan de Amerikaanse economische dominantie en belangen.

Volgens de Brzezinski-doctrine kunnen de Verenigde Staten hun wereldmacht alleen bestendigen wanneer ze grip houden op Europa. Europa op haart beurt kunnen ze slechts in de greep houden, wanneer ze grip houden op Duitsland.  Dit geldt niet alleen in politiek maar ook in economisch opzicht. Europa moet nu dan ook met behulp van TTIP tegen Rusland tot een gemeenschappelijk euro-Atlantisch economisch blok aaneengesmeed worden.

De politieke en juridische greep naar de macht over Europa als economische grootheid met behulp van TTIP wordt begeleid door aanvallen op, vooral Duitse, economische bastions, die nog niet in Amerikaanse handen zijn. Dit geldt bijvoorbeeld voor Volkswagen. Het Amerikaanse General Motors (GM) heeft twee keer geprobeerd de vette buit Volkswagen binnen te slepen met behulp van ongelimiteerde kredieten van de FED. De eerste keer is de familie Porsche GM voor geweest. De tweede keer verloor GM een rechtszaak tegen het vetorecht van de Duitse deelstaat Nedersaksen (denk aan ‘Autostad’ Wolfsburg).

Nu doet GM een derde poging, het heeft zijn invloed op de Amerikaanse overheid aangewend, die nu samen met juristen werkt aan een aderlating voor Volkswagen in de VS, zodat het concern goedkoper wordt en dan voordelig overgenomen kan worden. Zou Volkswagen iets dergelijks andersom proberen, dan zou de Amerikaanse regering onverwijld met haar veto (“security related”) zwaaien.

Het echte schandaal rond Volkswagen is echter dat de Duitse regering zich niet achter Volkswagen stelt, dat ze kennelijk grotere loyaliteit heeft tegenover de Amerikaanse regering dan tegenover de 100.000 Duitse werknemers van Volkswagen.

[contextly_sidebar id=”tpBRBwYucgWIkJGkYbDNLauMN2NoUgTC”]Als de Duitsers de Amerikanen ten gunste van de beide Amerikaanse concurrenten Ford en Opel (General Motors) Volkswagen kapot laten maken, verliest Duitsland niet alleen werkgelegenheid, maar ook één van zijn internationale uithangborden.

Als met behulp van TTIP Amerikaans recht ingang vindt in Europa, dan zal Volkswagen ook niet de laatste grote onderneming zijn die het doelwit wordt van de Amerikanen, om van de nog resterende Duitse know-how-monopolisten nog maar te zwijgen.

Het mag dan ook niet verwonderen dat een regering die zwijgt over de Amerikaanse vermurwing van Volkswagen, ook de machtsovername van Amerikaanse concerns over de Duitse economie (TTIP) duldt of zelfs toejuicht. De strijd die de Amerikanen momenteel tegen Volkswagen voeren, zou in de VS onmogelijk zijn, door geen enkele Amerikaanse regering noch het Congres geduld worden. Dit maakt maar weer eens duidelijk wat een verdrag tussen een machtige (VS) en een onmachtige partij (EU) waard is, wanneer de onderhandelingen gevoerd worden door Amerikaans georiënteerde functionarissen (Europese Commissie) en wanneer de werkgeversorganisaties de belangen van internationale concerns doorzetten tegen die van de middenstand.