Wordt ‘Duitse Macron’ Merz opvolger Merkel?

Angela Merkel heeft gebruik gemaakt van haar laatste kans om het einde van haar tijdperk zelf in te luiden. In de CDU worden de kaarten opnieuw geschud. 

De grote omslag is ingezet. Met haar aankondiging dat ze in december geen kandidaat meer zal zijn voor het partijvoorzitterschap van de CDU, heeft Angela Merkel van de verkiezingen voor de landdag van Hessen een historische gebeurtenis gemaakt.

Merkel heeft weliswaar tegelijk aangekondigd tot het einde van de zittingsperiode van de huidige bondsdag bondskanselier te willen blijven. Maar niemand kan van tevoren zeggen hoe lang die periode nog duurt. Momenteel lijkt het onwaarschijnlijk, dat de volgende bondsdagverkiezingen daadwerkelijk pas op het reguliere moment in 2021 plaats zullen vinden.

Slinkende volkspartijen

De sociaaldemocratische coalitiegenoten van de CDU zijn immers gegrepen door existentiële angst. Haastig probeert SPD-leider Andrea Nahles alle verantwoordelijkheid voor de voortdurende neergang van haar partij op het imago van de grote coalitie en daarmee op de opstelling van de Unie van CDU en met name CSU te schuiven.

Dat deze manoeuvre niet werkt, heeft na Beieren de uitslag van de verkiezingen in Hessen zeer duidelijk gemaakt. De kern van de neergang van christendemocraten en sociaaldemocraten ligt dieper: Beide slinkende volkspartijen zijn er niet in geslaagd de Duitsers een beeld te schilderen van de toekomst waar ze hen naartoe willen leiden. Dat voedt de verdenking dat het hen ook helemaal niet om een ‘Duitse’ toekomst gaat, omdat ze andere plannen hebben met het grondgebied van de Bondsrepubliek die men de kiezers beter slechts mondjesmaat verklapt. Plannen zoals vervat zijn in het ‘migratiepact’ van de Verenigde Naties dat Merkel in december wil ondertekenen.

Kandidaten om Merkel op te volgen

In de CDU maken ondertussen de mogelijke opvolgers als partijleider zich gereed. Drie namen worden vooral genoemd. Na negen jaar buiten de actieve politiek – voor de schermen althans – zal ook Friedrich Merz kandidaat zijn. Velen zien in hem een ‘Duitse Macron’. Macron is erin geslaagd als een soort ‘burgerlijke revolutionair’ waargenomen te worden, terwijl hij in feite uit het zelfde hout gesneden is als de politiek-bestuurlijke elite die hij voorgaf van de troon te stoten. Inmiddels is dit spel blootgelegd.

Merz is als bestuursvoorzitter van de Duitse tak van investeringsfonds BlackRock, de grootste vermogensbeheerder ter wereld, die zetelt in New York, als voorzitter van de Atlantik-Brücke en als lid van de Trilaterale commissie niet minder vervlochten met de transatlantische en financiële structuren dan Macron. Hij zal pogen door zijn charisma en eloquentie de bedenkingen die sommige CDU-leden hierbij zullen hebben weg te nemen.

http://www.novini.nl/klaver-schulz-macron-politici-als-vleesgeworden-fake-news/

Oud-bondsdaglid en staatssecretaris voor de CDU, Willy Wimmer waarschuwt dat de CDU met een keuze voor Merz als partijleider volledig een afgeleide van het beleid van de Amerikaanse regering en de globalisten zou worden. Dat Merz in dienst staat van de Amerikaanse en globalistische agenda is volgens Wimmer voor iedereen zichtbaar, gezien zijn posities bij de Atlantik-Brücke en BlackRock. “De vertwijfeling in de CDU moet gigantisch zijn om een dergelijk risico met de heer Merz aan te gaan”, aldus de Merkel-criticus.

De beide overige kandidaten, Merkels favoriet Annegret Kramp-Karrenbauer en Jens Spahn, zijn anders dan Merz besmet met het jaren lange geduw en getrek rond Merkels beleid en leiderschapsstijl. Dat vermindert hun kansen om de charme van een echte frisse start uit te stralen.