We zitten in een volledige multimediarevolutie. Homo sapiens, een product van de geschreven cultuur, wordt een homo videns waarvoor het woord door het beeld is onttroond. En het beeldscherm speelt een beslissende rol. Het primaat van het zichtbare boven het verstaanbare leidt tot een zien zonder begrijpen dat abstract denken en de ideeën stopt.

Dit is het fundamentele uitgangspunt van waaruit de grote Italiaanse denker Giovanni Sartori in dit werk – nu al klassiek en vandaag actueler dan ooit – onderzoek pleegt. Videopolitiek en de politieke macht van het beeldscherm; de conversie van videokind tot dove volwassene, tot de prikkels van lezen en kennisoverdracht door geschreven cultuur; de vorming van de publieke opinie en de –  weinige – hoeveelheid kennis die via massacommunicatiekanalen wordt gecommuniceerd.

Zal er, met de onstuitbare vooruitgang van het multimediatijdperk, een nieuwe manier van denken doorbreken, een post-denken volgens de nieuwe audiovisuele cultuur?